صبور باشم تا بگذره

سلام مادر. ای تمام آرامش. برایت در حالی می نویسم که آغوش گرم تو را ندارم. برایت می گریم و با آه می نویسم برای روزی که برف بارید و من در هوای برفی تن گرم مادرم را به خاک سرد سپردم و با نا امیدی تمام به خانه ی بی مادر برگشتم. از روزی می نویسم که تمام آرزوها و امید هایی که برای ماندن مادر داشتم همراه مادر به خاک سپردم و خالی از هر امیدی و مات و مبهوت به خانه ی بی مادر برگشتم. از روزی که فهمیدم مهمان ناخوانده ای در وجود مادر است شب و روز گریه کردم و دعا شاید مادر ماندگار شود برایم ولی افسوس سه سال هراس و ترس و نگرانی پایانی تلخ داشت. مادر از روزی که رفتید تلخی کام من را هیچ چیز شیرین نکرده. من هنوز هم مات نبودنت هستم و انگار این کابوسیست طولانی و من امیدوار که روزی با صدای تو بیدار می شوم می نشینم نفس عمیق می کشم و می گویم آخيش خداراشکر که بیدار شدم چه کابوس بدی بود صبور باشم تا بگذره...ادامه مطلب

فردا شاید دیر باشد . چه خوب است امروز را دریابم .بدانم و باور کنم که زندگی در لحظه جاریست. امروز را ن برای دیدن فردا که برای لذت همین امروز زندگی کنم.همین

صبور باشم تا بگذره...

برای من از دوست داشتن و محترم شمردن حرف بزن.خیلی وقت است ک احساس میکنم محتاج شده ام.ب حرفهای ساده و رفتارهای دوستانه.من نیازمندی هستم ک نمی توانم نیازمندیم را در صفحه نیازمندی های روزنامه چاپ کنم

صبور باشم تا بگذره...

آهسته بگذر و بگذار رفتنت را اندک اندک صبوری کنم. آهسته بگذر و بگذار ندانم که هیچ گاه نبودی آن کسی که می پنداشتم هستی.رهگذر خوش گذران من گمان میکردم آمده ای صاحبخانه دل شوی ندانستم مهمانی چند روزه ای. رهگذر ب حرمت تمام لحظه های شیرینی که برایم ساختی آهسته از من بگذر و بگذار دروغ های شیرینت کامم را شیرین نگهدارد. آنقدر درمانده ام ک دروغ شیرینت را بارها و بارها به واقعیت تلخ ترجیح می دهم. کاش آمده بو صبور باشم تا بگذره...ادامه مطلب

خدای خوب من تو را سپاس برای آفرینش موجودی ب نام مادر. تو را سپاس برای تکیه گاهی چون پدر.و...

تو را سپاس برای عطر وجودت ک در شامه ام جاریست.همواره هستی همین جا نزدیک تر از رگ گردن ب من و من داراترین دارای دنیایم برای داشتن خدایی چون تو.همین

صبور باشم تا بگذره...

خدا تنها کسی بود ک ماند حتی وقتی من از او نخواستم بماند. زیرا خدا ان کسی بود ک ب حق دوستم داشت. بی هیچ توقعی و منتی فقط عشق ورزید و محبت کرد. و من با بی اعتنایی تمام ب دیگران چشم دوختم. دیگرانی ک حتی ثانیه ای از نگاهشان را ب من ندادند و خدا افسوس خورد وقتی عشق را بی منت بر من ارزانی داشت و من ان را در جایی دیگر با تحقیر گدایی میکردم. شاید ان روز بود ک من باختم همه انچه ک بودم و داشتم

صبور باشم تا بگذره...

هر چقدر ک ب خدا اعتماد داری ب همون اندازه ب بنده هاش بی اعتماد باش.برای من فقط من می ماند و بس.

صبور باشم تا بگذره...

برای آمدنت ثانیه شماری می کنم راحیل نازنینم. مسافر خوش قدمم. تو از سرزمین پاکی می آیی و مهمان آغوش منتظرم می شوی.مسافر کوچک من تو ب من معنای جدیدی می بخشی.تو من را عاشق ترین موجود هستی می سازی. با آمدن تو من دیگر من سابق نیستم.من مادرم.برای لمس وجودت وجودم بی تاب است دخترم
صبور باشم تا بگذره...

چ انتظار سختی.چقد بلاتکلیف. خدایا خودت کمکم کن. مسافر من کی قراره بیاد. خودت مراقبش باش.برای دیدنش خیلی بی تابم

صبور باشم تا بگذره...